Menigeen weet dat ik mijn (zakelijke) hart heb verpand aan Amersfoort. Mijn vorige bedrijf had ik na de start van Nieuwegein naar Amersfoort verhuisd en na de verkoop daarvan wilde ik vanuit het hart van Nederland business blijven doen. Mede hierdoor heb ik een aantal vrijwilligerstaken op me genomen in het Amersfoortse door bijv. voorzitterschappen

Ja, het was lachen, gieren en brullen jongstleden november. Dat geef ik direct toe. Ik werd in hoogsteigen persoon even flink in het ootje genomen op een manier die me nog niet vaak is overkomen. Dacht ik eindelijk mee te kunnen werken aan het uitreiken (nou ja, eerst nog even nomineren) van een Amersfoortse prijs

Deze blog verscheen in de serie SMA-blogs en is hier integraal overgenomen. ‘Als ik meer fouten maak dan jij, dan win ik!’   Een stokje mogen overnemen omdat iemand mij ziet als een van de meest ondernemende vrouwen binnen SMA? Wow, hoeveel eer mag iemand dragen? Zonder gekheid, veel dank voor je compliment, Stephan Stokkermans! Het

Begin maart was ik terug in Nederland en startte mijn ‘gewone’ leven hier weer. Althans, zo vond mijn omgeving dat het genoemd kon worden. Ik vond het gek en kon maar moeilijk ‘landen’. De wereld draaide uiteraard door tijdens mijn afwezigheid en iedereen was blij me weer te zien, maar ik moest wennen. Heel erg

Niet eerder verbleef ik twee maanden alleen in het buitenland. Zonder dierbaren of bekenden om me heen. Dat deed ik in januari en februari van dit jaar wel. Op Mallorca om precies te zijn. Mijn Lief was een paar weken voordien mee om de feestdagen en Oud & Nieuw gezamenlijk door te brengen maar moest

Wat een afsluiting van het jaar 2014, zeg! Allereerst was op 12 december de door NDA Incassogeorganiseerde afscheidsreceptie. Mijn uit- en afzwaaimoment als algemeen directeur en voormalig eigenaar van dit mooie bedrijf was daar en dat was goed en fijn. De gasten werden buiten het pand ontvangen met ontstoken fakkels, vuurkorven en grote windlichten en eenmaal

Een nieuw avontuur dient zich aan; ik ben gechipt! Ja, je leest het echt goed: ‘Ik. Ben. Gechipt’. Onlangs bezocht ik de vijfde ‘Permanent Beta’-dag plaats in De Nieuwe Stad in Amersfoort. Als je daar nog nooit van hebt gehoord, dan wordt het hoog tijd dat je je inleest. Op zo’n ‘PB-dag’ zijn allerlei bijzondere sprekers

‘De herfst komt er aan, met mogelijk wat stormachtige momenten!’, hoor ik vandaag in de verte een weerman duiden. Onderwijl laat ik mijn vingers over het toetsenbord gaan. Ik kan een glimlach niet onderdrukken, want het schetst mijn omstandigheden aardig. En nee, ik zit niet in de nadagen van mijn bestaan, hoor! Althans, niet voor

‘Hé hoi, ik ben Connie, wie ben jij?’ Twee ogen kijken me onderzoekend aan. ‘Gert’. ‘Ah, leuk om jou te ontmoeten, Gert’, zeg ik en de jongeman kijkt me weer even aan. ‘Mag ik naast je komen zitten?’, vraag ik en hij knikt met zijn hoofd. We zitten samen aan een picknicktafel. Je weet wel,

‘Tjonge, wat ben ik blij dat ik geen medewerkers meer in dienst heb, zeg!’ of ‘Nooit meer de last van medewerkers, eindelijk van al dat gezeik af’. Ik hoor het zeer regelmatig om me heen. En blijf me er over verbazen, wat maakt die frustratie van deze voormalige werkgevers? Ja, ik ken als geen ander