Een nieuw avontuur dient zich aan; ik ben gechipt! Ja, je leest het echt goed: ‘Ik. Ben. Gechipt’. Onlangs bezocht ik de vijfde ‘Permanent Beta’-dag plaats in De Nieuwe Stad in Amersfoort. Als je daar nog nooit van hebt gehoord, dan wordt het hoog tijd dat je je inleest. Op zo’n ‘PB-dag’ zijn allerlei bijzondere sprekers over de meest uiteenlopende zaken te beluisteren (ruim 40 in een dag die van 10 uur tot 22 uur duurt), waar ‘alles mag en niks moet’, geld nadrukkelijk geen issue is en waarop je zeker tijd tekort komt om alles te beluisteren wat je mee wilt krijgen. Keuzes maken dus!

Eén bijeenkomst trok mijn onmiddellijke aandacht ruim een week voor aanvang. Ruben Horbach zou een lezing houden over de mogelijkheden en onmogelijkheden van een RFID chip in je lijf. Bovendien werd een oproep gedaan aan diegenen die mee wilden doen aan een experiment dat zou starten, terwijl ter plaatse iemand aanwezig zou zijn om de chip verantwoord in te brengen.

Ken je van die situaties waarin er ineens een zaadje in je hoofd wordt geplant? En je met een klap dingen bedenkt, mogelijkheden ziet? Nou, dat overviel me zo ongeveer bij het lezen van die oproep. Een paar dagen later wist ik absoluut zeker dat ik mee wilde doen aan het experiment en meldde ik me aan.

Op maandag 3 november was het zover en heb ik mij dus laten chippen. Ja, natuurlijk voel je het wanneer er een naald in je hand wordt ingebracht. Ja, natuurlijk is dat spannend. Ja, dat is pionieren (voor mij in ieder geval). En nee, geen idee wat er gaat komen (dan is het ook geen pionieren meer). En nee, ook nog geen idee wat ik er allemaal mee kan uitspoken. Maar dat doet er ook helemaal niet toe, het is iets compleet nieuws om aan mee te mogen werken. En dat is geweldig.

Wat me trouwens wel overvalt zijn de sterk uiteenlopende reacties op dit experiment. Dat gaat van bijna ‘bewondering om wat ik heb gedaan’ tot afgrijzen en zelfs diepe angst. En daar ben ik wel van onder de indruk. Ik weet ook nog niet zo goed hoe ik met die laatste categorie moet omgaan, want ik merk dat ik sterk in de verdediging ga (waartegen eigenlijk?).

Intussen ben ik naar de eerste ‘Bio Hacking’-bijeenkomst geweest van personen die buitengewoon geïnteresseerd zijn in de technologie, het experiment willen volgen of zelf ook al een chip hebben. Ongekend wat voor gesprek er dan ineens tot stand komt en welke mogelijkheden zich aandienen! Veel te veel om op te noemen, maar het wakkert mijn nieuwsgierigheid op een fijne manier aan. Er ging en gaat letterlijk een nieuwe wereld voor me open.

Eén ding bedacht ik me intussen: ik ben (voor zover mij bekend) de eerste gechipte deurwaarder. Maar ik schat zo in dat ik niet de laatste zal zijn. Ik denk wel dat – tegen de tijd dat de rest van de beroepsgroep aanhaakt en de voordelen ziet – ik al weer een eindje verder op pad ben. En dat is gaaf. Volgende maand gaat www.conniemaathuis.nl eindelijk live (eigen schuld dat het zo lang duurde, had ik er maar meer tijd voor moeten vrijmaken). Wil je op de hoogte blijven van mijn chipavontuur? Volg dan daar de escapades, ontwikkelingen, ervaringen of wat er maar gaat gebeuren. Op naar de nabije toekomst!