Begin maart was ik terug in Nederland en startte mijn ‘gewone’ leven hier weer. Althans, zo vond mijn omgeving dat het genoemd kon worden. Ik vond het gek en kon maar moeilijk ‘landen’. De wereld draaide uiteraard door tijdens mijn afwezigheid en iedereen was blij me weer te zien, maar ik moest wennen. Heel erg wennen.

Het eerste contact met mijn zakelijke netwerk had ik al direct. Om precies te zijn op donderdag 5 maart 2015 ten tijde van het Sales Eventvan de SMA dat jaarlijks wordt gehouden in Grand Hotel Huis ter Duin in Noordwijk. Een prachtige locatie waar ik voor de vierde keer op rij juryvoorzitter was om samen met de andere juryleden te zoeken naar de ‘senior sales professional 2015’. Het was gaaf en voelde vertrouwd om weer op het podium te staan.
En toch was het ook ‘anders’.

Nieuwe plek

Al voordat ik vertrok naar Mallorca bedacht ik me dat het handig zou zijn om een nieuwe kantoorplek te hebben na terugkeer. Hoewel ik thuis een geweldig kantoor heb, vind ik het niet fijn om dat voor zakelijke activiteiten te gebruiken want privé. Uiteraard moest die ruimte in Amersfoort zijn. Op De Hoef, het bedrijventerrein waar ik NDA Incasso in 2005 naar toe verhuisde en waar ik mijn hart wel een beetje aan had verpand. Die ruimte vond ik snel en in het mooie pand van Heilijgers Bouwbedrijf nam ik mijn intrek in een prettig kantoor, gesitueerd op de derde verdieping tussen allerlei andere bedrijven die er zijn gehuisvest. Ik had weer een ‘zakelijk thuiskomen’!

Artikel in AD

Terwijl ik nog op Mallorca was, werd ik gebeld door een journalist van het AD voor een interview. Men had gehoord over de verkoop van het bedrijf en mijn vertrek en ze wilden weten wat ik allemaal ging doen. Oh ja, er moest ook een foto bij. Ik gaf aan dat het nog wel even kon duren voor ik terug zou zijn en als ze dan nog steeds geïnteresseerd waren, ik met alle liefde voor de camera zou staan. Zo geschiedde en het leidde tot dit artikel. Voor zover men het nog niet wist, werd duidelijk dat ik weer terug was en ik kreeg er de nodige reacties op.

Eerste nieuwe opdrachten

Het was opmerkelijk om te ervaren hoeveel mensen mij in januari direct benaderden. Onder de noemer ‘je bent nu weg bij je bedrijf, kan ik nu ’s een keer met jou dit of dat bespreken…’ Bizar. Ik heb de meesten vriendelijk afgewimpeld en aangegeven dat ze op een lijstje zouden komen waar ik na terugkeer uit zou grasduinen voor afspraken. Zonder op hun prio te willen letten, hooguit op de mijne. Het gros begreep het ? Dat ik intussen al de nodige lunches, diners, borrels en andere afspraken heb gehad, zal helder zijn. En ja, er zaten ook gesprekken tussen met potentiële opdrachtgevers voor het doen van een aantal (interim) klussen, waarvan de eerste intussen zijn afgerond c.q. zijn gepland.

Cursussen…

Oh ja, ik was ook nog druk met het deelnemen aan een aantal cursussen. ‘Cursussen?!’, hoor ik de lezer denken. Eh, ja! In januari ontdekte ik dat ik in 2014 niet alle studiepunten had verzameld die nodig zijn voor de permanente educatie-verplichting die alle Nederlandse gerechtsdeurwaarders hebben. En hoewel ik vanaf 2015 officieel geen lid meer was van de KBvG (Koninklijke Beroepsorganisatie van Gerechtsdeurwaarders), moest ik wel voldoen aan de norm. Vanaf Mallorca regelde ik met toestemming van de portefeuillehouder mijn uitstel om de laatste studiepunten te behalen direct na terugkeer.
Hoewel de onderwerpen interessant waren in beide cursussen, bevestigden ze dat mijn beslissing om uit het vak te stappen, goed was. Het versterkte mijn gevoel en idee dat ik deze onderwerpen tien jaar daarvoor ook al had bestudeerd en er sedertdien weinig echt vernieuwends was toegevoegd. Het was echt tijd voor iets anders. Maar dat wist ik al.